بیا که عطر حضورت مرا کند سرمست

بیا که عطر حضورت مرا کند سرمست
غزل بخوانم و خارج شوم از این بن بست

سری زدم به گلستان و ناگهان دیدم
که نغمه خوان سحر روی رازقی ننشست

دل پرنده ی عاشق که بال زخمی داشت
در این هوا که تنفّس نمی کنیم شکست

بیا ز روی محبّت نظر به گلها کن
خودت بگیر زمام امورشان در دست

هزار پرسش مشکل نشسته بر افکار
جواب مشکل مردم برای تو ساده ست

بیا به اذن الهی به جمع مشتاقان
برای رفع مصائب بگو چه راهی هست

#مهدی_سیدحسینی
۵ / ۲ / ۱۴۰۲